We zijn weer een maandje verder. Intussen heb ik na de vorige poging die afgebroken was omwille van het te dun baarmoederslijmvlies en het vocht nog een hysteroscopie gehad.
Geen leuk onderzoek, ze kijken dan met een camera in de baarmoeder en doen ook een biopsie, maar gelukkig was alles in orde. Dus regels afwachten en dan door naar de volgende poging.
Het was weer een spannende maand met veel emoties, vooral met teleurstelling dan. Het begon met een eerste follikelmeting waarbij de vroedvrouw mij onnodig ongerust had gemaakt. Ze zag al vroeg een grote follikel en zei dat dit ook een cyste kon zijn.
Nadien bleek er ook nog wat vocht te zijn. De dokter moest er weer bijkomen bij een volgende echo. Mijn baarmoederslijmvlies was niet mooi drielijnig en maar net 6.9 mm. Dit moet normaal dus 7 mm zijn én drielijnig in een ideale situatie. Ze zijn bij mij gewoon dat dit normaal veel beter is, dus waarschijnlijk was het nog steeds niet hersteld van de curretage. Ik mocht zelf kiezen of ik de poging al dan niet liet doorgaan. Ik zei dat ik erin geloofde en de poging wel wilde doorgaan. Als het echt slecht was, zouden ze het toch wel afraden. Dus ik ging ervoor, met volle moed.
En de terugplaatsing kon doorgaan want onze cryo had de ontdooiing overleefd. Al één spannend moment doorstaan.
Op de dag van de terugplaatsing, weer goed nieuws, de cryo had geen cellen verloren en was ontwikkeld tot een morula. Dit wil zeggen dat de embryo verder gedeeld was tot 12, 14 of 16 cellen. Wij blij. De vroedvrouw zei dat deze de dag nadien een blastocyst zou worden en dan zijn de cellen niet meer te tellen. Daarna nestelt het zich in als het goed gaat.
Tijdens de terugplaatsing was ook mijn baarmoederslijmvlies goed te zien. Of het nu wel drielijnig was, weet ik niet, maar het was alleszins dikker geworden. Weer goede hoop.
En dan komen de wachtweken. Ik ging niet vooraf testen dus had ik geen testen van Sensitest besteld, ik zweer bij die testen… die zijn voor mij echt ideaal. Je kan er vroeg positief mee testen en ze hebben geen indrooglijntjes.
Ik zei tegen mijn liefje afgelopen zaterdag dat hij misschien al testen bij de action kon gaan halen, maar eigenlijk dacht ik, doet dat toch maar niet, hou me tegen, maar liefje is veel te braaf en misschien ook te ongeduldig en ging ze toch halen ;-).
Dus getest. Met de actiontest zagen we nog niet veel. Tussendoor eens met een Kruidvattest getest en die gaf zondag een licht streepje….Weer hoop…. De actiontesten niet… Tot woensdag, op de dag van de bloedname, was er een licht streepje te zien op mijn action test. Duidelijk te zien, we moesten niet turen maar heel licht. Ergens dacht ik wel dat dat niet goed was, zo licht op dag van mijn bloedname, maar toch een streep is een streep en stiekem waren we al hoopvol en misschien zelfs een beetje blij.
In de namiddag belden ze dan met het resultaat.
Geen goed nieuws mijn HCG was 4.8, net te weinig dus er was iets geweest. Ik moest afwachten en volgende week weer een bloedname laten doen. Een week wachten… dat zag ik niet zitten…
Ik had eigenlijk weinig uitleg gevraagd dus vandaag nog maar eens naar fertiliteit gebeld om mijn progesteronwaarde te kennen. Die was 12. Op de site van Freya lees ik dat dat net genoeg is, maar het is ook laag…Die vroedvrouw zei, als ik vroeg waarom ik dan gisteren pas echt positief testte, oei, ja, dat als ik twijfel ik toch met de utrogestan mocht doorgaan en dat ik eerder een bloedname kan laten doen bij de huisarts. Dat weet ik ook ja.
Enfin ik weet dat de kans heel klein is, maar toch hoop je, als je al 25 maanden bezig bent en al 13 maanden in de MMM zit…. je hoopt telkens meer en toch ben je realistisch maar het moet toch eens lukken.
Gelukkig heb ik het niet te hard aan mijn hart laten komen deze keer, misschien omdat ik hoop heb, of misschien omdat ik geloof dat er wel een volgende goeie keer komt, ooit dit jaar liefst…
Gisteren was mijn nicht op bezoek met haar baby’tje en dochter en ik heb ervan genoten om dat baby’tje te knuffelen en vast te houden.
Dat was mijn troost.
Vandaag zijn we met ons gezinnetje gaan shoppen int shoppingcenter en heb ik alleen maar kleertjes geshopt voor mijn zoontje. Hij heeft mee mogen kiezen en ze ook ter plaatse gepast. Hij vond het heel leuk dat hij alleen kleertjes kreeg en wij zelf niet naar kleren keken en we ze daarna nog uit eten geweest. Daar heb ik ten volle van genoten… dat moeten we meer doen, zei ik tegen mijn liefje… we maken al terug meer plannen, maar doen nog te weinig. Daar moeten we concreet werk van maken, want je leven staat toch een beetje stil als je in de medische molen zit….
Deze avond heb ik dan bij het eten toch maar een glas wijn gedronken want er is meer kans dat het niet goed zit dan wel… waarom dan nog opletten… En van dat glas heb ik ook genoten ;). Ik drink al twee jaar zeer weinig alcohol omdat ik altijd oplet na de eisprong… Misschien moet ik dat ook niet meer doen…
En we hebben nog een testje er tegenaan gesmeten als we terug waren, er is nog steeds iets te zien, maar nog steeds licht, maar ja op die tijd kan het hcg nog niet verdubbeld zijn en het stond al zeer laag. Dus het zal niet ineens hoog staan.
Toch hoop ik ergens nog een beetje, want iemand zei me dat ze een hcg waarde had van 4 en haar dochter loopt toch al een tijdje rond…Dat gaf weer hoop, maar waarschijnlijk was zij één van die uitzonderingen dat heel veel geluk heeft gehad…. mijn gevoel zit slecht nu, dus ga ik stoppen met de utrogestan en dan zie ik wel dat mijn regels doorkomen…En morgenvroeg voor de zekerheid nog een testje, als de lijn dan niet duidelijker is, zal de bloeding wel beginnen….
Tis toch raar, wetende dat er een innesteling was, maar anders dan wanneer je al vertrokken bent van een goede hcg waarde en een echo hebt gehad, dus ik kan het wel plaatsen.
En deze laatste twee weken heb ik het toch allemaal wat weten te relativeren met de aanslagen in Brussel en bepaalde gebeurtenissen, dan besef je dat je moet genieten van je leven, van je gezin, van wat je hebt, maar het neemt de pijn niet weg als je gezinnen met meerdere kindjes ziet. Of een zwangere vrouw.
En sinds het decreet aangepast is voor binnenlandse adoptie begin ik daar ook toch weer aan te denken… of aan pleegzorg, mja dat ziet mijn liefje niet zitten…
En nog aan van alles, wat ik wil in het leven, hoe ik mijn leven zou invullen verder als er geen kindje meer komt…Automatisch begin je daar meer en meer over na te denken…. en neen ik ga niet op vakantie gaan om het allemaal los te laten. Diegene die dat nog zegt mag mij een vakantie betalen.
Anders moeten die dat denken dat je er niet mee bezig kan zijn eens een maandje komen logeren in een maand van een verse poging….
Enfin, hopelijk komt de bloeding dan toch maar rap op gang en dan hebben we nog een cryo, de laatste over in de diepvriezer. Derde terugplaatsing, hopelijk geldt hier, derde keer, goede keer. En in april ga ik ook naar de bekende Johan Roose (acupuncturist voor diegene die hem niet kennen), die al veel vrouwen geholpen heeft met zwanger worden. Daar put ik ook wel een beetje moed uit…Weer een extra kost ook erbij, maar we hebben het er voor over. Enfin, ikke, om me vol naalden te laten steken ;-).
Afwachten maar weer… ik ken precies geen ander woord!
Intussen gaan we wel voort proberen te leven… Dit weekend wat plantjes planten, zo is er ook weer wat nieuw leven hier…
de weg... 
Recente reacties