Het is hier lang stilletjes gebleven, niet alleen omdat we voorzichtig
afgewacht hebben, maar ook omdat ik de afgelopen tijd veel gestudeerd heb
voor een examen voor het werk. Wat tegelijkertijd ook voor afleiding zorgde.

Na de pick up werd er vijf dagen later een embryo van topkwaliteit terug geplaatst in
Jette en dan was het afwachten. Natuurlijk heb ik me weer niet kunnen
inhouden om vroeger te testen en jaaa(!) een paar dagen voor NOD kam er een lijntje en daarna nog een donkerder en het was zichtbaar zonder turen.

Onze zwangerschap werd bevestigd door de bloedafname en op 7 weken kon ik een echo laten nemen in Jette. Dat was het spannendste moment natuurlijk.
Zou er deze keer wel een vruchtje zijn?
Ik zag het onmiddellijk, er was een vruchtje aanwezig en een kloppend hartje!
Toen hebben we deze keer traantjes gelaten van geluk.

Na die week volgde er wekelijks een bloedafname, een afsluitend gesprek in Jette en ook tijdens dat afsluitend gesprek kreeg ik nogmaals een echo. Ook deze keer was alles nog goed. Toch konden we het soms nog steeds niet geloven en waren we voorzichtiger blij. Maar dat wordt je na elke mislukking.

Intussen zijn we al 16 weken en heb ik mijn 16 weken controle achter de rug bij de huisarts. Nu is het aftellen naar de 20 weken echo op 28/2. Dan weten we het geslacht.

En zo komt er eindelijk(?) een mooi einde aan de lange strijd!
Met dit berichtje wil ik alle meiden die nog volop strijden nogmaals een hart onder
de riem steken!

Nu ben ik benieuwd of er hier nog veel nieuwsgierigen zijn naar het verder verloop
van de zwangerschap of wordt dit hier mijn laatste bericht?

Een ander dilemma: ik heb de afgelopen jaren mijn verhaal bijgehouden, zou ik het uitgeven? Al dan niet in eigen beheer?