Een kort berichtje

Even een kort berichtje over een kort telefoontje dat ik vandaag kreeg.

Ik dacht dat ik een hele dag zou moeten wachten maar deze voormiddag kreeg ik al het verlossende telefoontje: er is bevruchting!!!

Ik vroeg meer uitleg maar die zou ik zondag krijgen, bij de terugplaatsing. Wat het resultaat ook is, we zijn al blij want dit is het beste resultaat sowieso tot nu toe! Eindelijk een bevruchting!

Ik ga nog wat kaarsjes branden, op tijd gaan slapen, gezond eten en veel drinken…of toch proberen zodat ik hopelijk zondag fit ons embryo`tje kan verwelkomen in mijn buik!!!! Al weten we natuurlijk dat de rest dan van de natuur afhangt, maar die pickup was dan toch al niet voor niets.

Toi toi toi!

 

 

 

Pick up achter de rug

Vandaag was de grote dag van de pick up. Weer veel te spannend die eerste keer, maar toch heb ik redelijk goed kunnen slapen. Alleen had ik mijn wekker veel te vroeg gezet om zeker op tijd te zijn.

Liefje moest er om 9u15 al zijn om zijn staal af te leveren en we waren er al rond 8u, maar met de files weet je nooit.
Nadien was het wachten tot 9u45. Eens aangekomen op fertiliteit, mocht ik al onmiddellijk meegaan met de vroedvrouw en dan kreeg ik een bed toegewezen in een zaaltje met verschillende hokjes en gordijntjes. Niet leuk, maarja er zijn wel erger dingen.

Ik kreeg algauw een infuus van de volgens mij wat nerveuze assistent van de anesthesist. Dan was het een uurtje wachten tot het mijn beurt was. Het was een beetje de ene na de andere. En intussen hoorde ik dokters tegen vrouwen zeggen, goed nieuws, je had er 8, 12 of zelfs 14. Ik wist dat ik nooit aan zoveel eicellen kon komen dus de moed zakte al een beetje als ik dat hoorde. Ik wou dat ik het niet kon horen, maar dat gaat niet anders in zo’n zaal.

Iets na 10u45 werd ik naar de pick up ruimte gebracht. Daar moest ik op de tafel gaan liggen, benen vastgemaakt in de beugels. Gelukkig kreeg ik veel dekens over mij en was iedereen toch lief, maar ik voelde me echt niet op mijn gemak, hoe ik daar lag. Bah. Vervolgens legden ze me vol steriele doeken en gaven ze me verdovingsmiddel. De anesthesist zei dat een bijwerking was dat je vergeet te ademen. Jeej, ik kreeg nog meer schrik, maar ze gingen af en toe eens zeggen dat ik diep moest ademen. De dokter zei wat ze deed en dat kon ik allemaal nog horen, hoewel ik niet veel meer voelde. Ik viel langzaam in een ondiepe slaap en hoorde inderdaad de anesthesist zeggen dat ik diep moest ademen. Dat lukte precies niet altijd zo goed, ik hoorde hen het nogal veel zeggen. Op een bepaald moment miste ik mijn liefje zo, ik weet niet meer waarom, maar ik heb de hand van de anesthesist vastgenomen en voelde me dan toch iets veiliger. Wat doe ik toch allemaal ;-). Twas wel een vrouw haha. In het begin kon ik nog horen zeggen dat ze er eentje hadden, maar daarna heb ik denk ik niet veel meer gehoord.

Als ik wakker werd wilde ik onmiddellijk weten hoeveel eicellen er waren. Ik hoopte toch op een 7tal, maar het waren er maar 5 en daar waren de tranen. 5 tov die 8, 12 of 14 die ik had horen passeren. Ik was ontgoocheld. Want hoeveel gaan er van die 5 bevrucht raken en mooi delen. Misschien zal ik geen cryo’s hebben en als deze poging dan mislukt is het meteen weer rustmaand en dan begint alles terug van nul.
In het zaaltje was ik blij dat mijn liefje daar zat te wachten. Daar werd ik misselijk en kreeg ik veel pijn ter hoogte van mijn eierstokken en rug, van het vocht in de buik blijkbaar. Ik heb nog moeten overgeven en pijnstilling bijgekregen. Ze hebben nog een extra echo genomen maar alles was normaal en nadien wilden ze toch nog mijn bloed eens checken. De vroedvrouw kreeg geen bloed meer uit mijn arm en probeerde dan in de arm waar de infuus nog stak. Een uur wachten op het resultaat en natuurlijk was dat niet goed omwille van het infuus dat door die ader liep. Dus nog eens bloed laten nemen. Een andere vroedvrouw, het lukte weer niet. Ze haalde er een collega bij en die heeft me weer serieus pijn gedaan. Dat heeft allemaal lang geduurd dat geprul aan mij en de moed zakte weer een beetje.

Uiteindelijk hebben ze er een derde, oudere collega bijgehaald en bij haar is het gelukt, maar die had het via mijn hand gedaan. Enfin, ik was er vanaf. Weer nog een half uur wachten. Nu duurde dat maar een half uur, maar het bloed was in orde deze keer. Het was zeker 15u eer ik naar huis kon, maar ik voelde me toch wat beter. Nog wat misselijk en buikpijn maar dat was niets tegenover na de pickup. Snel naar huis en int zeteltje kruipen.

De dag kon niet nog rotter, liefje moest nog eens in panne vallen. Gelukkig nog in onze straat en is hij te voet naar huis kunnen komen. Door de regen. Weer kosten… En dat bovenop vandaag, ben eens benieuwd wat dat gaat kosten, maar ja, we hebben het er voor over hé.

Nu moeten we wachten op een telefoontje morgen.
Hier brandt alvast een kaarsje, dat er bevruchting mag zijn, we hopen op minstens één embryo, dan zijn we al blij, dat alles niet voor niets is. Er kan dan nog bevruchting zijn, het embryo’tje moet goed delen ook of het kan niet teruggeplaatst worden. Doe maar jullie best eitjes en zaadjes…

Oh en toegegeven, het voelt toch raar dat het nu buiten mijn lichaam aan het gebeuren is. Ik zei bij het naar huis gaan, dat mijn buik nu leeg is, misschien omdat ik het al eens meegemaakt heb, natuurlijk zwanger worden, dat ik het des te vreemder vind, maar als het zo lukt…
Positieve vibes zijn welkom. Duimen maar!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Straks Pregnyl!

De voorbije twee weken zijn voorbij gevlogen! Ik ben bijna dagelijks wel aan ons huis gepasseerd om al enkele dozen te droppen of bezig geweest met inpakken. En in het afgelopen weekend was het dan zover! We zijn verhuisd, samen met de hulp van een paar héél zo niet beste vrienden :-). Het was een gezellige verhuis en bijna alles is vlot verlopen. Nog wat autopech gehad op het einde van de dag…. Maar al bij al was het allemaal heel goed verlopen :-).

Dat maakt dat de tijd voorbij vloog! Intussen merkte ik dat ik over mijn limieten aan het gaan was en heb ik een virusje opgelopen. Enfin dat zegt de huisarts die me niet goed kent, ik heb weer gezwollen klieren in mijn keel en klierpijn, dat is meestal een teken dat ik veel meer moet rusten en volgens mij is het allemaal wat geïrriteerd door de Suprefact, maar het is natuurlijk de eerste keer dat ik die spray gebruik, dus kan het niet met zekerheid zeggen. In elk geval, mijn gehemelte jeukt ervan en dat is irritant!!! Gelukkig niet heel de dag last van, maar dat heb ik anders niet van een gewoon virusje… Enfin, twee dagen ziekteverlof gekregen om uit te rusten en uit te zieken… terwijl ik wist dat de pick up er donderdag aankomt. Als we maar terug wat uitgerust zijn tegen de terugplaatsing ist goed zeker? Ik zou toch willen dat het embryo’tje in zo een optimaal lichaam wordt teruggeplaatst….

De follikelmetingen waren voor mij heel spannend. Tijdens de eerste had ik maar 4 follikels en bleek dat de dosis Menopur opgehoogd moest worden. Ik verloor al alle moed, dacht dat ik er niet genoeg ging hebben. Dus meer Menopur spuiten.

En wat ik al heel de tijd zei, gebeurde: liefje ging eens vergeten mijn spuitje klaar te maken als hij met de late staat, en dan zou ik het niet kunnen. Gelukkig had ik de avond ervoor mijn voorzorgen genomen en nog eens goed opgelet tijdens dat mijn liefje het spuitje klaarmaakte… En jaaaa, de volgende dag was hij het vergeten.  Nee nee niet express, hij was nog zo bezorgd of het wel ging lukken.
Eerste ampul heb ik kunnen weggooien want die had ik verkeerd geopend. De vloeistof zat nog in het afgebroken stukje, dus verspild…. Tweede ampul kreeg ik open maar met heel veel glassplintertjes, het was niet mooi gebroken, maar ik heb het er toch maar op gewaagd en zo de vloeistof eruit getrokken met de spuit. Daarna de vloeistof bij het poedertje spuiten, dat was een makkie, maar die daarna terug optrekken en zorgen dat je alles in je spuit krijgt, is dus geen makkie. Enfin, na heel wat proberen is het me dan toch gelukt! Yes mijn spuitje was klaar!

Daags nadien gesukkel met de spuit zelf… paar keer moeten hersteken omdat ik niet door mijn vel raakte… Aan wat dat ligt weet ik niet, maar soms lukt het gewoon niet goed. Dan eindelijk kunnen prikken, bloeduitstorting en nu een mooie blauwe plek. Maarja, ben al elke keer blij als het lukt.

Afgelopen maandag moest ik dan terug op controle. Ik had nu in totaal al zeker een zevental follikels van rond de 11-15 mm en eentje van 23!!! Dat heb ik nog nooit gehad, één van 23 zei ik, maar ja dat kan ook niet, want nu word de eisprong tegengehouden en bij de iui niet, dan springt die al. Ik zou nog een keer Menopur moeten spuiten om alles een extra boost te geven, zodat het nog allemaal wat verder groeit en vandaag gingen ze me bellen voor de planning van de pick up.

Het werd 14u, 15u en ik kreeg weer schrik dat ze me zouden vergeten, maar dat deden ze niet! Nog één keer die neusspray gebruiken vandaag om 22u en om 22u45 mag ik de Pregnyl spuiten! Morgen niets, yes, een rustdag op vlak van hormonen en donderdag vind de pick up plaats! Zijn ze zeker, dat ik morgen niets meer moet doen, dat er geen eitjes gaan springen als ik vandaag Pregnyl spuit? Ik moet erop vertrouwen dat ze weten wat ze doen. Tis niet hun eerste keer, wel mijn eerste keer.

Dus donderdag ga ik binnen voor de pick up… en teleurstelling… mijn liefje mag er tijdens de pick up zelf niet bijzijn, maarja hopelijk horen we dan snel de resultaten en bellen ze snel voor ivm de bevruchting…. wanneer ze dan bellen weet ik nog niet, misschien lees ik best nog eens alle info door… dit is weer veel te spannend…. Hopelijk kan ik er wat van slapen ;-).

En eigenlijk toegegeven, heb ik toch wel veel hoop…en geloof ik erg in die IVF. De teleurstelling zal eens zo groot zijn als het niet lukt, maar ik kan er toch ook niet negatief ingesteld aan beginnen hé, dat helpt me ook geen stap vooruit.

Nee, nee we gaan ervoor!!!